Αν τα βιβλία εκλαϊκευμένης ψυχολογίας είχαν γίνει μόδα μία φορά τα προηγούμενα χρόνια, φανταστείτε πόσο μεγάλη ζήτηση θα έχουν από εδώ και πέρα. Πόσο σημαντικό επίσης θα είναι να επιστρέφουμε σε βιβλία που καθόρισαν τη λογοτεχνία και (ευτυχώς) επανεκδίδονται και φυσικά τα βιβλία μαγειρικής που σώζουν τη ζωή μας στο τέλος της ημέρας.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα για να βρω ποια βιβλία από την παραγωγή του Ιανουαρίου θα ήθελα να έχω στην βιβλιοθήκη μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά κι εγώ δεν είμαι σίγουρη για το τι είδος βιβλίου θέλω να διαβάσω αυτή την περίοδο. Ή αν θέλω να διαβάσω γενικότερα. Ήδη βρίσκεται στα χέρια μου το βιβλίο της Ινδής Deepa Anappara με την τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία. Θα ξεκινήσω με αυτό!

Γνώθι σαυτόν σε εννέα μαθήματα, του Borja Vilaseca, εκδ. Πατάκη: Υπάρχουν τόσοι δρόμοι για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του όσοι και άνθρωποι στον κόσμο. Το να είμαστε πραγματικά καλά με τον εαυτό μας είναι απλό ζήτημα γνώσης. Και παρότι είναι βέβαιο ότι μπορεί κάποιος να μάθει δίχως εξωτερική βοήθεια, υπάρχουν κάποια ψυχολογικά εργαλεία που διευκολύνουν, προάγουν και επιταχύνουν αυτή τη διαδικασία αυτεπίγνωσης. Το Εννεάγραμμα είναι ένα απ’ αυτά. Είναι κάτι σαν εγχειρίδιο οδηγιών για την ανθρώπινη φύση, μέσω του οποίου μπορούμε να κατανοήσουμε τα βαθύτερα –πολλές φορές μη συνειδητά– κίνητρα που κρύβονται πίσω από τις στάσεις και τη συμπεριφορά μας. Μέσω της περιγραφής εννέα τύπων προσωπικότητας μας βοηθά να υπερβούμε το εγώ μας και να επανασυνδεθούμε με την αληθινή μας ουσία. Πηγή έμπνευσης για το βιβλίο αυτό υπήρξαν τα εκατό σεμινάρια που πραγματοποίησε ο συγγραφέας τα τελευταία επτά χρόνια σχετικά με το Εννεάγραμμα, ενώπιον άνω των δύο χιλιάδων συμμετεχόντων, καταφέρνοντας να τεκμηριώσει εμπειρικά και επιστημονικά την τόσο θετική επίδραση που έχει στη ζωή των ανθρώπων το να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τον εαυτό τους μέσω αυτού του εργαλείου αυτεπίγνωσης.

Rissoti, του Πάνου Ιωαννίδη, εκδ. Πατάκη: Συνταγές για ριζότο με όλες τις τεχνικές που απαιτούνται και ένα ριζότο, καθώς και τις συμβουλές, τα βήματα που θα σας οδηγήσουν στο ριζότο που εκφράζει εσάς. Σε αυτό το βιβλίο εγώ θα σας δείξω τον τρόπο και θα σας εξηγήσω τη φιλοσοφία, αλλά την προσωπικότητα στη γεύση θα τη βάλετε εσείς. Θα σας δείξω το πώς κι εσείς θα δημιουργήσετε το δικό σας ριζότο. Αυτός είναι ο στόχος μου. Αυτό κάνω κι εγώ κάθε φορά που καλούμαι να δημιουργήσω ένα ριζότο. Είναι από τα πιάτα που τους δίνω πραγματικά όλη μου την προσοχή και την ενέργεια, όταν τα φτιάχνω. Είναι από τα φαγητά που με απορροφούν τόσο, που χάνω την αίσθηση του χρόνου. Είναι από τα πιάτα που κινητοποιούν όλες τις αισθήσεις μου. Το ριζότο είναι μια κατηγορία από μόνο του. Δεν είναι απλά ένα πιάτο νόστιμο ρύζι. Είναι η ομορφιά της απλότητας, που πάντα με γοήτευε. Είναι η γοητεία του «δεσίματος» και της αφοσίωσης που απαιτείται για να λειτουργήσει κάτι και να έχει αποτέλεσμα…

Ψυχολογία σε 100 λέξεις, του Olivier Houde, εκδ. Διόπτρα: Τι συμβαίνει όταν ονειρευόμαστε; Μπορεί η σύγχρονη τεχνολογία να απεικονίσει το σημείο του εγκεφάλου μας που ενεργοποιείται με το χιούμορ; Υπάρχουν γνωστικές δραστηριότητες που βελτιώνονται όσο γερνάμε; Εκατό βασικές έννοιες συναρμόζονται σε έναν εύχρηστο, περιεκτικό οδηγό, για να γνωρίσουμε καλύτερα την επιστήμη της Ψυχολογίας και τον εαυτό μας.

Η πολιτεία Λαβύρινθος και άλλες αθησαύριστες ιστορίες, του Αργύρη Χιόνη, εκδ. Κίχλη: Στο βιβλίο περιλαμβάνονται επιλεγμένα αθησαύριστα κείμενα του Αργύρη Χιόνη, δημοσιευμένα στην πλειονότητά τους από τον ίδιο σε περιοδικά και εφημερίδες την περίοδο 1976-2011· αυτοβιογραφικά και μυθοπλαστικά αφηγήματα, πορτραίτα ομοτέχνων και ένα κείμενο στοχαστικού-ποιητικού χαρακτήρα. Μέσα στις σελίδες τους ξετυλίγεται μια πλειάδα θεμάτων: το μοτίβο του αναπόδραστου εγκλεισμού –σε μια πολιτεία λαβύρινθο εν προκειμένω–, η ανάδυση της ερωτικής επιθυμίας και η οδυνηρή διάψευση, ο εν ζωή θάνατος, ο δισυπόστατος χαρακτήρας της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ο μοναχικός δρόμος της περιπλάνησης και ο σύμφυτος με αυτήν πόθος για την επιστροφή στην εστία κ.ά. Όλα τα αφηγήματα χαρακτηρίζονται και συνέχονται από μια παιγνιώδη διάθεση και συνάμα από τρόπους και τεχνικές που συναντάμε και στο ώριμο πεζογραφικό έργο του συγγραφέα: τη δύναμη της κρυμμένης παραβολής (ή μεταφοράς) πίσω από μια ιστορία φτιαγμένη με μαστοριά, το απολαυστικό παιχνίδι με τις ιδιότητες των όντων, το ευφάνταστο διακειμενικό παιχνίδι, το χιούμορ ως αντίβαρο στην αγωνία της ύπαρξης. Τα κείμενα του βιβλίου συνθέτουν ένα ψηφιδωτό που ακτινοβολεί την αλήθεια και την ομορφιά της μοναδικής γραφής του Χιόνη, προσφέροντας στους αναγνώστες την παραμυθία της γνήσιας λογοτεχνίας.

Περιπολία για τζίνι στη Μοβ Γραμμή, της Deepa Anappara: «Πριν από τρεις εβδοµάδες ήµουν απλώς ένας µαθητής, αλλά τώρα είµαι ντετέκτιβ και δουλεύω σε τσαγερί…». Ο εννιάχρονος Τζάι ζει σε µια µεγαλούπολη της Ινδίας και παρακολουθεί φανατικά ριάλιτι µε αστυνοµικούς. Όταν εξαφανίζεται ένας συµµαθητής του, ο Τζάι αποφασίζει να τον βρει εφαρµόζοντας στην πράξη όλα όσα έχει µάθει για τη διαλεύκανση του εγκλήµατος από τα επεισόδια της «Αστυνοµικής περιπολίας». Με τους κολλητούς του φίλους, την Παρί και τον Φάιζ, στο πλευρό του, πηγαίνει σε µερικά από τα πιο επικίνδυνα µέρη της πόλης, στο παζάρι τη νύχτα, ακόµη και στον σιδηροδροµικό σταθµό στο τέρµα της Μοβ Γραµµής. Εξαφανίζονται όµως και άλλα παιδιά, και οι τρεις φίλοι, στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν την αλήθεια, έρχονται αντιµέτωποι µε τροµοκρατηµένους γονείς, ένα αδιάφορο αστυνοµικό σώµα και τζίνι που κλέβουν ψυχές…

1984, του George Orwell, εκδ. Μεταίχμιο: Απομονωμένος στο νησί Ιούρα στα ανοιχτά της Σκωτίας, υποφέροντας από τη φυματίωση που θα αποβεί σύντομα μοιραία για τη ζωή του, ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε το 1984 με πυρετώδη ρυθμό, σ’ έναν αγώνα δρόμου με τον χρόνο, μεταξύ 1947 και 1948. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1948 έστειλε το ολοκληρωμένο χειρόγραφο στον εκδοτικό οίκο Secker and Wartburg και το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 8 Ιουνίου του 1949, επτά μόλις μήνες πριν από τον θάνατό του. Κορυφαίο δείγμα πολιτικής δυστοπικής μυθοπλασίας, το 1984 δάνεισε στην αγγλική γλώσσα όρους που καθιερώθηκαν σύντομα στην καθομιλουμένη, ενέπνευσε ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, θεατρικά έργα, ένα μπαλέτο, μία όπερα, ένα άλμπουμ του Ντέιβιντ Μπόουι, απομιμήσεις, παρωδίες, συνδέθηκε με τους πλέον ετερόκλιτους πολιτικούς χώρους, από το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων ως την αντικομμουνιστική Birch Society, ερμηνεύτηκε με ποικίλους τρόπους, απαγορεύτηκε, αμφισβητήθηκε.

Η φάρμα των ζώων, του George Orwell, εκδ. Μεταίχμιο: Η ηθική δύναμη του Όργουελ δεν έγκειται μόνο στην πολιτική του ανεξαρτησία, στο ότι καταδίκαζε με το ίδιο σφρίγος και την ίδια διαύγεια τόσο τον καπιταλισμό όσο και τον εγγενή σε κάθε πολιτικό σύστημα ολοκληρωτισμό, αλλά και στην ιδιότυπη αθωότητά του, σ’ εκείνη τη σχεδόν παιδική ματιά απέναντι στον κόσμο, που τον έκανε να βλέπει με τόση τρυφερότητα τα ζώα και την αγγλική εξοχή και να γράφει με τόση απλότητα, μια ματιά που υπερέβαινε την απαισιοδοξία του και τον έκανε να πιστεύει «ότι δεν είναι αναπόφευκτο ο κόσμος να είναι αυτό που είναι», όπως τόσο ωραία γράφει ο Κρίστοφερ Χίτσενς. Διαβάζοντάς τον, βλέπουμε να αναδύεται από τις σελίδες του ένα ακαταμάχητο πρόσωπο.